عنوان اختراع: ابزار و روش ثبت رابطه بین فكی برای ساخت دستگاه فانكشنال ارتودنسی

خلاصه اختراع

هنگامی كه نقص فكی وجود دارد راه حل ایده ال تصحیح ان توسط تغییر رشد صورت كودك به نحوی است كه مشكل توسط رشد بیشتر یا كمتر یك فك نسیت به فك دیگری اصلاح شود. متاسفانه چنین راه حلی همیشه به راحتی امكان پذیر نیست. معمولا این كار توسط وارد كردن نیرو ها به صورت مستقیم به دندان ها و به طور ثانویه و غیر مستقیم به ساختار های اسكلتی به جای اعمال نیروی مستقیم نیرو به استحوان ها انجام می شود حركت دندانی در كنار هر گونه تغییر در روابط اسكلتی غیر قابل اجتناب است. حركت دندانی بیش از اندازه چه ناشی از ضعف طرح دمان باشد و یا ناشی از ضعف در ثبت روابط و موقعیت ها و یا ناشی از كنترل ضعیف بیومكانیكی و یا حتی همكاری ضعیف بیمار می تواند منجر به درمان نا كامل و ناموفق شود. برای درمان ناهنجاری های اسكلتال كلاس دو روش های درمانی متعددی وجود دارد. از منظر نظری اپلاینس های فانكشنال رشد مندیبل را تحریك كرده و آن را افزایش می دهند . در مقابل نیروی خارج دهانی قادر است رشد ماگزیلا را كاهش دهد . بنابر این به نظر می رسد اپلاینس های فانكشنال انتخاب در مانی مناسبی در درمان كاهش رشد مندیبل می باشند و هدگیر به همان اندازه در درمان ازدیاد رشدی ماگزیلا مناسب است. اپلاینس فانكشنال طبق تعریف وسیله ایی است كه باعث تغییر موقت مندیبل می شود به نحوی كه بیمار را واردار كند تا فك را در وضعیت جلو آمده و/ یا باز نگه دارد. نیروی ایجاد شده در اثر كشش عضلات و بافت نرم در طی فانكشن عضلات و یا از طریق اپلاینس به ساختار های دندانی و اسكلتال منتقل شده و منجر به حركت دندانی و تغییر رشدی می شوند. در كاربرد اپلاینس های فانكشنال به نظر می رسد كه رشد اضافی در پاسخ به جابجایی كندیل مندیبل به خارج از فوسا به وجود می اید و این اثر به واسطه كاهش فشار وارده به كندیل و یا به واسطه تغییر الگوی كشش عضلانی اعمال شده به ان اتفاق میوفتد. بعد از مشاهده مدارك درمانی بیمار و بعد از اینكه اهداف درمانی مشخص شدند و تصمیم به استفاده از اپلاینس فانكشنال گرفته شد موقعیت و روابط اینسایزالی باید به دقت سنجیده شوند به خاطر اینكه دستگاه های فانكشنال كه به منظور درمان دفی شنسی مندیبل به كار می روند نیازمند قرار گیری مندیبل در یك موقعیت قدامی تر هستند تا تاثیر در مانی خود را داشته باشند توانایی بیمار در نگه داشتن مندیبل ۴ تا ۶ میلی متر قدامی تر از موقعیت خود ضروری است . بیشتر بیمارانی كه دچار دفی شنسی مندیبل هستند اورجت زیادی دارند. بنابراین می توانند این كار را به سادگی انجام دهند . اما در برخی از بیماران تداخل اینسایزال اینسایزور ها مانع می شود كه بیمار فك خود را به موقعیت صحیح قدامی تر حركت داده و بایت را در این موقعیت ثبت كند. بعد از انجام مراحل ابتدایی درمان قدم بعدی عبارت است از قالب گیری از قوس دندانی بالا و پایین و ثبت موقعیت مطلوب مندیبل كه تحت عنوان working bite نامیده می شود .روش قالب گیری برای یك اپلاینس فانكشنال متحرك به اجزایی بستگی دارد كه در این اپلاینس به كار گرفته خواهد شد . قالب گیری دقیق دندان ها و فضایی كه لینگوال پد در آن جای خواهد گرفت الزامی است. روش گرفتن working bite برای اپلاینس های فانكشنال ثابت و متحرك یكسان است. این بایت به واسطه حركت دادن مندیبل به قدام به نحوی كه كندیل ها خارج از فوسا قرار گیرند و Vertical Opening كافی به دست دهد ثبت می شود. غیر از مواردی كه باید آسیمتری نیز تصحیح شود مندیبل باید به صورت متقارن به جلو آورده شود و رابطه میدلاین قبل از درمان حفظ شود. غالب رفرنس ها ۴ تا ۶ میلی متر جلو آوردن مندیبل و ۳ تا ۴ میلی متر باز شدگی عمودی را پیشنهاد می كنند . ثبت این رابطه با توجه به محدودیت های ابزاری موجود بسیار دشوار بوده و غالبا به صورت دستی و فارغ از ابزار های دقیق به صورت سلیقه ایی انجام می شود . در این زمینه نیاز به یك ابزار ثبت رابطه با امكان ثبت دقیق روابط و تغییرات مد نظر در حالی كه قابل تكرار بوده و در عین حال پیچیدگی كمی داشته باشد دیده می شود . ابزار معرفی شده در این جا قادر است در عین اعمال روابط فكی درست و تكرار شونده به هر یك از طرفین جلو و عقب و چپ و راست بدون ناراحتی بیمار و تكرار پروسه برای نیل به یك ثبت رابطه دقیقبه كار رود. ابزار معرفی شده با ثبت روابط و موقعیت های دندانی بر روی دندان های هر یك از فكین فیكس شده و در ادامه با استفاده از دسته ابزار و خط كش مدرج بر روی دستگاه فكین به موقعیت صحیح خود حركت داده شده و به صورت خارج دهانی بر روی دسته ها موقعیت فكی درست بر روی دو بخش ابزار بر روی یكدیگر با كمك مواد مخصوص ثبت می شود.