در درمان هاي ارتودنسي غالبا نيرو با استفاده از سيم هايي از جنس ها و فرم هاي گوناگون به دندان ها اعمال مي شوند. اين سيم ها براي اعمال نيرو به ميزان مناسب و در جهت مناسب بايد در موقعيت و جايگاه درستي در تماس با دندان ها قرار گيرند براي اين هدف براكت هاي ارتودنسي با استفاده از شيار هاي تعبيه شده در سطحشان سيم ها را در موقعيت هاي درست قرار مي دهند. ولي باقي ماندن سيم در اين موقعيت ها نيازمند يك ابزار نگهدارنده است كه قادر باشد سيم و براكت را به صورت يك واحد در كنار هم قرار دهد و در عين حال از حركت سيم در درون براكت ممانعتي به عمل نياورد. از گذشته ليگاچور هاي الاستومريك ( نگه دارنده الاستومريك) براي اين هدف مورد استفاده قرار مي گرفتند. اما مطالعات نشان دادند اين ابزار هاي الاستومريك با اعمال نيرو بر روي سيم ها و ايجاد اصطكاك باعث نقصان حركت سيم ها در درون شيار براكت ها مي شوند و به اين ترتيب درمان را با چالش مواجه مي كنند . در ادامه استفاده از براكت هايي كه خود بخش هايي براي نگهداري سيم داشتند معرفي شدند كه غالبا داراي طراحي هاي بسيار پيچيده ايي بوده و به دليل اين طراحي هاي پيچيده پروسه هاي ساخت بسيار دشوار و پر هزينه ايي دارند و به اين ترتيب با اقبال چنداني مواجه نشدند. از طرف ديگر پيچيدگي هاي اين براكت ها استفاده از انها را دشوار و حتي دربرخي از موارد انها را در شرايط خاص آسيب پذير تر از براكت هاي معمولي مي كرد. ابزار طراحي شده و معرفي شده در اين اختراع از جنس الاستومريك هاي رايج بوده و از اين منظر صرفه اقتصادي داشته و از طرف ديگر با داشتن نواحي خاصي در اضلاعش امكان حركت آزادانه سيم را در شيار براكت امكان پذير مي كند.از سوي ديگر قرار دادن اين جايگاه هاي عبور سيم در هر چهار سوي ابزار نياز به دقت و حساسيت را در زمان جاي گذاري در اطراف براكت به حداقل مي رساند و در عين سادگي و قابل تعويض بودن با حداقل اصطكاك به پيشرفت نتايج درماني كمك مي كند.