اظهارنامه: 1398/06/30
اظهارنامه: 139850140003005506
طبقه بندی بین المللی :
ثبت: 1398/12/04
ثبت: 100445
طبقه بندی بین المللی:
مالک/مالکان: آقای علی رضا رفعتی
وضعیت اعتبار: اعتبار ندارد
مخترع/مخترعان: سیده سارا هاشمی - علی رضا رفعتی
فایلهای ضمیمه (فقط با اینترنت داخلی):
خلاصه اختراع
مهندسی بافت تركیبی از سلول ها، مهندسی، مواد و فاكتور های فیزیكی و شیمیایی مناسب است كه هدف آن حفظ حالت پایدار بافت یا بهتر كردن عملكرد بافت هدف یا جایگزین كردن عملكرد زیستی بافت است. به همین دلیل در بحث طب ترمیمی و مهندسی بافت استفاده از داربست و فاكتورهای رشد مطرح می شود. داربست ها ساختارهایی مبتنی بر مواد موجود در ماتریكس خارج سلولی است كه تیمار های مختلفی روی آن ها انجام شده است. در ابتدا این مواد تنها برای انتقال دارو و هورمون به بدن به كار می رفت ولی تحقیقات بعدی نشان داد كه این مواد توانایی حفظ ، نگهداری و حتی انتقال سلول ها به بدن را دارد. ماتریكس های طبیعی سلول زدایی شده از سلول زدایی بافت های حیوانی یا انسانی حاصل می شوند و به عنوان یك داربست در ترمیم بسیاری از ارگان ها مثل پوست، قلب، شش، كبد، كلیه، پانكراس و روده استفاده شده است. داربست درم سلول زدایی شده جهت ترمیم زخم مزمن و زخم های سوختگی عمیق بسیار مناسب است زیرا كه این داربست علاوه بر اینكه متشكل از پروتئین های مختلف ساختاری و عملكردی شامل كلاژن نوع Ι و Ⅲ ، فیبرونكتین ، لامینین ، پروتئینوگلیكانها(PGs) و گلیكوپروتئین ها(GPs) می باشدكه محل مناسبی برای رشد و مهاجرت سلول های فیبروبلاستی فراهم می كند، سیستم ایمنی بیمار را هم بدلیل بدون سلول بودن تحریك نمی كند. این داربست زیست سازگار و غیر ایمنوژنیك است، اما احتمال عفونت در محل زخم وجود دارد . عفونت ها باعث عدم بهبودی زخم می شوند. بنابراین ارتقا كیفیت این داربست به نحوی كه بتواند خاصیت آنتی باكتریال داشته باشد و میزان رگزایی را افزایش دهد بسیار حائز اهمیت است. مواد نانو كریستالی متفاوتی برای كاربردهای مختلف زیست پزشكی مانند ترمیم زخم و فعالیت ضد میكروبی استفاده می شود، از جمله آنها اكسید روی(ZnO) است. ZnO یك اكسید فلزی مهم و غیر سمی است كه با سیستم بیولوژیكی سازگار بوده و برای كاربردهای مختلف درمانی بخصوص ترمیم زخم مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده از نانوذرات ZnO در این داربست جهت بهبود زخم، بدلیل تولید گونه های اكسیژن فعال (ROS) كه فعالیت ضد میكروبی داشته و روند دوباره اپیتلیالیزه شدن و رگزایی را بهبود می بخشد، اهمیت بسیاری دارد. هنگام ترمیم زخم ، اكسید روی به آرامی آب اكسیژنه را كه با ماده ی مترشحه زخم در تعامل است، رها می كند و باعث افزایش خاصیت ضد