عنوان اختراع: نانودارورسانی هیدروكسی اوره لیپوزومی پگیله شده به سرطان پستان

خلاصه اختراع

سرطان نوعی بیماری است كه در آن سلول‌های بدن در یك تومور بدخیم به طور غیر عادی تقسیم و تكثیر می‌شوند و بافت‌های سالم را نابود می‌كنند. سلول‌های سرطانی از سازوكارهای عادی تقسیم و رشد سلول‌ها جدا می‌افتند. علت دقیق این پدیده نامشخص است ولی احتمال دارد عوامل ژنتیكی یا عوامل بیرونی همچون ویروس و مواد سرطان زا موثر باشد. یكی از انواع سرطان ها، سرطان پستان می باشد. سرطان پستان، رشد مهار نشده‌ی سلولهای غیر طبیعی است كه در نواحی مختلف پستان ایجاد می شود. این اتفاق ممكن است در بافت های مختلف مانند مجاری ای كه شیر را انتقال می‌دهند، در بافت تولید كننده ی شیر و در بافت غیر غددی رخ دهد. سرطان پستان پس از سرطان پوست دومین سرطان شایع در زنان است. این بیماری از مخرب ترین بیماری های شناخته شده در جهان و شایع ترین نوع سرطان در بین زنان می باشد. هر ساله تعداد زیادی از مبتلایان به این بیماری تشخیص داده می‌شوند و تعدادی نیز جان خود را از دست می‌دهند. خطر ابتلا به سرطان پستان با افزایش سن بیشتر می شود. هیدروكسی اوره، یكی از داروهای مورد استفاده در شیمی درمانی است. و یك عامل سیتوتوكسیك و ضد سرطان است، كه با توجه به خاصیت ضدتوموری آن در درمان بیماری های دیگر نیز به كار برده می شوند، به عنوان مثال در درمان بدخیمی های خونی، لوسمی میلوئیدی مزمن، كم خونی سلول داسی شكل، بیماری میلوپروریفلاتیو و سندرم حاد قفسه پستان، سرطان پستان و دیگر سرطان ها كاربرد دارد. این دارو با وجود خواص درمانی، معایب و عوارض جانبی از جمله واكنش های نامطلوب خونی و پوستی را در دراز مدت در میان بیماران ایجاد می كند. به همین دلیل روش های مختلفی برای كاهش عوارض جانبی و افزایش راندمان درمان بكار گرفته شده است. استفاده از فناوری نانو و لیپوزومه كردن دارو ها از روش های مدرن و موفق در این زمینه می باشد. برای تهیه نانولیپوزوم ها، نسبت مشخصی از لسیتین و كلسترول با یكدیگر تركیب نموده و سپس داروی هیدروكسی اوره به آن اضافه كردیم. همچنین جهت افزایش پایداری، كارایی و حلالیت، فرمولاسیون بدست آمده، با استفاده از پلی اتیلن گلایكول 2000 پگیله گردید. میانگین قطر داروی نانولیپوزومه ی پگیله با كمك دستگاه زتا سایزر اندازه گیری شد كه 338/2 نانومتر بدست آمد. بازده كپسوله شده هیدروكسی اوره ی نانولیپوزومه ی پگیله شده 64/212 درصد بدست آمد. الگوی آزادسازی دارو از نانولیپوزوم های پگیله شده نیز با استفاده از روش دیالیز انجام شد و نتایج نشان داد كه میزان آزاد شدن دارو از داروی نانولیپوزومه ی پگیله شده طی 28 ساعت 21/71 درصد بود، در حالی كه آزاد سازی داروی خام طی زمان مشابه 78/43 درصد بود. همچنین این بررسی نشان داد كه اثر كشندگی داروی نانولیپوزومه ی پگیله شده 93/38 درصد بیشتر از داروی آزاد می باشد.