در طي ده هاي گذشته تحقيقات زيادي در جهت ساخت انواع نخ بخيه با قابليت هاي گوناگون صورت گرفته است.نخ هاي بخيه با قابليت حمل دارو ميتوانند به عنوان نسل جديد نخ هاي بخيه ،نقش مهمي را دراعمال جراحي از طريق آزاد كردن تدريجي داروها در ناحيه عمل ايفا كنند.اگر چه محدوديت هايي از نظر ميزان مقاومت كششي نخ بخيه ،ميزان آزاد سازي دارو و تجاري سازي آن وجود دارد ولي در اين زمينه كارهاي زيادي صورت گرفته است.كاپرولاكتون يكي از انواع پليمرهاي زيست سازگارو زيست تخريب پذيراست كه در ساخت نخ هاي بخيه بكار ميرود.يكي از مشكلات در ناحيه بخيه به ويژه در نواحي جراحت هاي بزرگ و يا مناطقي كه خونرساني نقصان دارد و همچنين در افراد با بيماريهاي سيستميك مثل ديابت ،كاهش خونرساني در نواحي بخيه ميباشد كه ترميم در آن ناحيه را با مشكل مواجه ميكند و سبب تاخير در ترميم بافت ميشود.تادالافيل يكي از داروهايي است كه سبب تحريك عروق زايي و به موجب آن تسريع روند ترميم ميشود لذا استفاده از اين دارو به همراه نخ بخيه ميتواند سبب تسريع روند التيام بافت هاي گوناگون شود. در اين اختراع با هدف تسريع روند التيام بافت هايي كه نيازمند زدن بخيه ميباشند،نخ بخيه قابل جذبي به روش الكتروريسي از پليمر كاپرولاكتون و تادالافيل ساخته شد و در بررسي هاي in vitro ميزان مقاومت كششي،آزاد سازي دارو و ساختار ميكروسكوپي و در بررسي هاي in vivo در بافت پوست 20 موش مورد بررسي هيستولوژيك قرار گرفت.