عنوان اختراع: چسب پلی یورتانی جهت چسباندن لاستیك به فلز (جزء پرایمر و جزء چسب)

خلاصه اختراع

چسب پلی یورتانی جهت چسباندن لاستیك به فلز (جزء پرایمر و جزء چسب) این اختراع در دسته اصلی مواد پلیمری ، زیر دسته چسب ها و زیر دسته دوم چسب های پلی یورتانی قرار دارد. پیوند لاستیك به فلز در اواسط قرن 19 هنگام پختلاستیك طبیعی در قالب برنجی به طور اتفاقی كشف شد. این فرآیند امروزه نیز پایه و اساس بیشتر پیوند های لاستیك به فلز می‌باشد. كاربردهای فراوان این مواد مركب مخصوصاً در صنعت خودرو به دلیل خاصیت لرزه گیری در قرن بیستم از اواخر سال 1930 ، باعث گسترش این صنعت گردید. در بسیاری از كاربردها لازم است كه لاستیك در پیوند به یك سطح فلزی قرار گیرد تا از نظر مقاومتی قابل اطمینان تر باشد. پیوند لاستیك و فلز به دو صورت فیزیكی و شیمیایی انجام می‌گیرد. از این رو جهت دست یابی به یك پیوند پایدار و مقاوم ، آماده سازی مكانیكی و تمیز كاری شیمیایی سطحی كه قرار است لاستیك در تماس با آن قرار گیرد بسیار مورد توجه می‌باشد. همچنین عوامل پیوندی كه در آمیزه لاستیك استفاده می‌گردند، در چسبندگی بسیار موثر عمل می‌كنند اما آنچه كاربرد بیشتری دارد استفاده از یك لایه آستر (چسب) روی سطح فلز آماده سازی شده قبل از پخت لاستیك می‌باشد. این چسب علاوه بر قدرت پیوند به لاستیك باید پیوند خوبی با فلز نیز ایجاد نماید.چسب حاضر با استفاده از عامل های اتصال دهنده سیلانی جهت اتصال لاستیك به فلز طراحی شده است و از نظر نحوه فرایند و مواد استفاده شده با نمونه های خارجی مورد استفاده در صنعت لاستیك متمایز می باشد. اختراع حاضر دارای مقاومت مناسب در برابر شرایط آبی و دوام بالا و قیمت ارزان تر نسبت به دیگر نمونه های موجود می باشد.